VRIJDAG 14 OKTOBER:
Gisteravond lekker uiteten geweest bij een Bistro in Kampala met een hele groep vrijwilligers en daarna werden we door Charlie de taxichauffeur naar een ander huis gebracht om te slapen (ICU Guesthouse). Dit omdat wij daar vanmorgen om 6 uur zouden worden opgehaald en om vanuit "ons huis" in Namugongo om 6 uur in de binnenstad van Kampala te komen, is echt niet te doen! Echter toen wij daar gisteravond aankwamen, wist niemand van onze komst af.... beetje jammer! Na wat telefoontjes heen en weer met de Nederlandse coördinator van Doingoood, kregen wij uiteindelijk toch een slaapplek toegewezen, maar onze bedden moesten nog wel in orde gemaakt worden! Toen we onze slaapkamer naar binnen mochten, kregen we een soort cultuurshock...... 7 stapelbedden in een ruimte waar dat precies, maar dan ook echt precies paste. Ik sliep samen met Monique in een stapelbed... zij beneden en ik boven! Dat is trouwens ook nog een heel avontuur... een stapelbed in klimmen waar een klamboe strak omheen getrokken is! Gelukkig heb ik er 's nachts niet uit gehoeven om naar het toilet te gaan!

De wekker ging om 05.15 (dat is 04.15 in Nederland). Snel mijzelf toonbaar gemaakt, ontbeten (bananenpannenkoeken met suiker (dat was ook best een minder prettig dingetje op je nuchtigere maag zó vroeg op de dag) en een theetje), tandengepoetst en we stonden precies om 6 uur buiten..... na wachten, wachten, wachten, kwam om 6.30 Paul (onze driver voor komende 4 dagen) aangereden. Ze zeggen hier: Muzungu's have the watch, we have the time... dat zegt dus al genoeg 9ver hoe alles hier gaat! Snel spullen ingeladen en op weg gegaan naar Kidepo National Park! De rit zou namelijk 10 uur gaan duren.. best lang dus!

Om Kampala uit te komen was echt chaos... file file en nog eens file! Na anderhalf uur vertraging al opgelopen te hebben, ging alles plots weer rijden en kon de echte reis gaan beginnen! Koe hier, geit daar.... boda boda hier, matatu daar.... vrouwen met emmers op hun hoofd hier en kleine kinderen "Muzungu" roepend daar! Zo was het hoe het ongeveer 10 uur is gegaan..... voor de lunch stopten we in een of ander vaag stadje, maar een lunch hadden ze niet, dus snel even een versgeplukt banaantje gegeten, wat te drinken gehaald en hup weer de auto in! Tijdens de reis werd de omgeving steeds mooier en de lucht werd merkbaar schoner... niet meer al dat smok vanuit de grote stad! Er kwamen bergen in zicht en het leek wel alsof de mensen ook steeds donkerder werden...

Onderweg hadden we met z'n alle aardig wat lege drinkflesjes verzameld... (het is ongeveer 30 graden, dus goed drinken is een must!). Paul zei dat wij de lege flesjes wel uit het raam mochten gooien als wij kinderen langs de weg zagen. Dit omdat zij de lege flesjes gebruiken om water mee te nemen naar school of om de koeien of geiten te melken. Dus zo gezegd, zo gedaan.... alle lege flesjes gingen het raam uit bij het zien van de kids! Blij dat de kids ermee waren... super leuk, maar tegelijkertijd ook wel bizar om te zien hoe blij ze zijn met een leeg flesje!

Rond 18.00 kwamen we aan bij Buffalo Basecamp Bungalows (ongeveer een halfuurtje rijden vanaf de ingang van het park)... ziet er best leuk uit en er zijn verschillende kamers door ons ingenomen! Ik slaap samen met Emmy, Monique en Sharon op een kamer... na de kamerindeling even de planning voor komende dagen gehoord van Paul, even douchen (oeps.... een ijskoude douche), bij het kampvuur zitten, inmiddels hadden we ook wel echt trek gekregen en om 19.30 uur konden we eten! Wat hadden ze lekker voor ons gekookt... en lekker bordje met wat rijst (hier in Oeganda is het echt veel beter te eten dan in Nederland), gewokte groenten en een soort biefstukstukjes.

Na het eten waren we eigenlijk allemaal best wel moe van vandaag en we gingen rond 21.00 uur richting bed.... nog even lekker liggen keten (het voelt echt als een schoolkamp van vroeger... super tof echt) en rond 22.00 uur lekker gaan slapen! Morgenochtend om 05.15 weer fris en fruitig op!

ZATERDAG 15 OKTOBER:
Om 5.15 uur ging de wekker... daar stonden we dan in het pikkedonkere Oeganda op 10 uur rijden van ons "eigen" huis in Namugongo! Er was geen stroom (dus ook geen licht) en geen warm water... wat zijn wij toch eigenlijk verwend als westerlingen! Af en toe voelt dat best een beetje genant! Snel mijzelf een beetje toonbaar gemaakt en om 6 uur zaten we aan het ontbijt (nog steeds in het pikkedonker!)... een stukje brood met een gebakken eitje, smaakte prima!

Om 6.30 uur gingen we rijdennaar Kidepo National Park (het safaripark). Het was ongeveer een halfuurtje rijden! Omdat het de toegangsweg naar Zuid Soedan is, en je daar op dit moment liever niet wilt zijn vanwege de oorlog, stonden er veel bewakers strak in tenue langs de weg.

Bij de ingang van het park moesten we allemaal in een boekje onze naam, handtekening etc. invullen zodat zij wisten wie er in het park zijn en we moesten tekenen omdat het park ingaan op eigen risico is... best logisch! Je weet maar nooit wat er gebeurd in zo'n park met allemaal wilde dieren.... best een iniminie beetje spannend! Nadat de administratiewinkel geregeld was, mochten we doorrijden en gingen we onze ranger ophalen bij het Base Camp! De ranger heette Philip en deed dit werk al 16 jaar... we konden ons dus best veilig voelen bij hem!

Wat een overweldigende en ongerepte natuur... was er gewoon even een beetje stil van! Wat bijzonder dat ik op die plek mocht zijn!

Daar gingen we op onze ochtendsafari (zou ongeveer 3 uur duren). We mochten allemaal om de beurt op het dak zitten twee aan twee (twee voor en twee achter)... dat was echt gaaf! ... op zoek naar de wilde dieren! En nummer één van de Big Five zagen wij al heel snel, de buffel.... en niet maar eentje, maar een hele grote kudde! Daarna nog apen in bomen gezien, allerlei verschillende soorten hertachtigen, een hele boel soorten vogels, Pumba's en ga zo maar door.... de bijzondere vond ik de zebra's die heel dicht bij de auto waren... we konden er zelfs selfies mee maken! Ook de giraffen vond ik bijzonder... zijn gewoon hele gratieuze beesten, maar helaas stonden ze best ver weg! Ook waren er een heleboel eenlinge buffels... zij worden de losers genoemd. Dit omdat zij, voor wat voor reden dan ook, verstoten zijn door de rest van de kudde. Zij blijven de rest van hun leven een loser en alleen... best een beetje zielig!

Nu hadden we een lunchpauze van 5 uur.... duurde echt heeeeeel erg lang! En de packed lunch die we meegekregen hadden, was ook niet erg denderend. Maar ach... we zijn in Afrika! Beetje chillen in de schaduw, beetje kletsen en wat rondjes lopen! Ook alle dieren kwamen daar drinken halen. Ze hadden daar voor de dieren een drinkplaats gemaakt... buffels, allerlei hertsoortigen, pumba's, zebra's etc. Samen met wat anderen gingen we een rondje lopen, over dat stuk park waar wij moesten wachten tot de middagsafari. We kwamen bij een gebouwtje met een hele grote groep higschoolstudenten... achter het schuurtje werd een geit geslacht en op het vuur gegooid! Wederom wilde ik dit echt niet zien en bleef ik aan de andere kant met Anouk samen... allebei voelde wij ons heel ongemakkelijk... de studenten keken ons aan, spraken in hun eigen taal en gingen vervolgens heel hard lachen! Het moest wel over ons gaan.... maar ja.... lekker laten lachen!

Rond 4 uur gingen we op de middagsafari en ik hoopte heel erg (wij allemaal trouwens) op het zien van de olifanten! We begonnen weer met het zien van de zoveelste buffels en hertachtigen.... totdat we op een gegeven moment boven op een berg reden en wij dachten dat de ranger ons een beetje zat te plagen omdat we nog steeds geen olifanten gezien hadden, bleken ze onderaan die berg te staan! Mijn hart maakte echt een sprongetje toen ik ze in de verre verte zag staan! WAT GAAF!!! Het was best nog een stukje rijden om dichtbij hen te komen... wij waren allemaal heel uitbundig en blij dat we zooo dichtbij ze konden komen, maar er was een olifant die daar iets anders overdacht.... hij spreidde zijn oren, begon ermee te klapperen, te tetteren uit zijn slurf en besloot toen maar om naar ons toe te rennen! En niet één keer, maar gewoon 5 keer of zo! En we moesten blijven staan... want als wij achteruit zouden rijden, zouden we laten zien dat we bang zijn en dan zou hij helemaal achter ons aankomen en hard gas geven was ook geen optie vanwege de slechte weg! Af en toe even grommen met de motor was het enigste wat wij konden doen! Poeehhh... wat was dat spannend! Ik poepte echt bijna in mijn broek... man man man! Al helemaal omdat ik op t internet weleens filmpjes heb gezien dat olifanten gewoon je auto ondersteboven gooien en vervolgens erbovenop gaan zitten! Nou, dan ben je echt helemaal nergens meer! Ik voelde de bui al hangen... Zover kwam het gelukkig niet en na ongeveer 20 minuten zijn we met alleen wat schrik, wat extra edrenaline en wat zwetende oksels vrijgekomen!

Na de olifantenparade zijn we rustig teruggegaan naar onz tijdelijk onderkomen, want het werd al donker en we zagen daardoor toch niks meer!

Aangekomen thuis even lekker gestruggled onder de koude douche, hapje gegeten en lekker naar bed gegaan!

Het was een fantastische dag en heb super veel zin in morgen!

ZONDAG 16 OKTOBER:
De 3e dag van de safari is weer lekker vroeg begonnen, namelijk om 5.15... pff! Wat heb ik rot geslapen... heel warm en veel dromen! Denk over een leeuw die ons aan zou vallen tijdens de wandelsafari... om 6 uur ontbijten en om 6.30 in de auto naar het safaripark! Dit maal voor een wandelsafari tussen de wilde dieren..... dit vind ik dus echt wel heel erg spannend! Tijdens het ontbijt ook geen hap door mijn keel gekregen!

Rond 7 uur aangekomen in het park en toen weer onze ranger opgehaald... wederom Philip! Echt een toffe gast! Ik zat echt met zweet handjes en pijn in mijn buik in de auto... ik vond het echt heel erg spannend! Paul dropte ons bij een punt in het park en vanaf daar zouden we over de vlaktes teruglopen naar het Base Camp! Wanneer we door het hoge gras liepen, moesten we allemaal in een rijtje achter elkaar lopen en op de open vlaktes mochten we gewoon lekker naast elkaar lopen en zo!

Al heel snel zagen we in de verte een kudde giraffen! We gingen proberen er dichterbij te komen en dat lukte.... YESS!!! We stonden denk ik op ongeveer 10 meter afstand op een hele kudde giraffen... echt onbeschrijfelijk hoe gaaf dat is!!!!!!! Zij staarden naar ons en wij keken vol verwondering naar hen! Wat bijzonder.... zelfs in de dierentuin kom je niet zo dichtbij! Na heeeeel veel foto's geschoten te hebben en zo zijn we maar weer verder gegaan...

Verder een groep zebra's gezien, buffels, veel hertachtigen beesten en gelukkig dit keer geen agressieve olifant en ook (voelde best een beetje als een opluchting) geen leeuw gezien.

Rond 11 uur kwamen we weer aan bij het Basecamp en zijn we met de auto weer teruggereden naar onze tijdelijke 'hut'.

Na de lunch (een bord pasta) werd ons een keuze voorgelegd... we mochten kiezen voor nog een gamedrive door het safaripark, een villagewalk of een hiking. Ik koos samen met Nikki, Sharon en Emmy voor de villagewalk. Dat zou rond 4 uur gaan gebeuren.

Tussentijds even gedoucht en een schoonheidsslaapje gedaan... dat vroeg opstaan en die vele indrukken hakken er nu toch wel echt een beetje in!

Om 4 uur kwam Samuel (onze gids voor de villagewalk) naar ons toe en kon het beginnen.... De eerste paar honderd meter dachten we echt: Wat gaan wij nou weer doen... we hebben echt verkeerd gekozen etc. Maar toen we bij het dorpje aankwamen dat we mochten bezoeken, viel onze mond open van verbazing en we hadden direct een kudde kinderen, "Muzungu" roepend, om ons heen verzameld! Wat was het daar bijzonder.... wederom eigenlijk echt onbeschrijfelijk! Het leek wel een museum!!! Vrouwen aan het koken en voor hun huisjes kettingen aan het maken, kinderen in gescheurde kleren en heel bijzonder ruikend om ons heen en iedereen was zó aardig! Als je je ogen dichtdoet en je denkt aan een Afrikaans dorpje, zie je voor je wat wij gezien hebben.... We mochten ook bij mensen in huis kijken... ouders en kinderen slapen tussen de te gedrogen maïs en op een betonnen vloer zonder kussens of dekens... en wij maar zeuren dat we een beetje een rot kussen hebben in onze tijdelijke 'hut'. Ook mochten we bij mensen in huis even wat meel proberen te malen met een steen op de grond... Echt bizar dat die vrouwen dat hele dagen doen... die hebben echt de sportschool niet meer nodig! Ons gingen ze natuurlijk uitlachen, want wij als 'Muzungu's' kunnen dat natuurlijk helemaal niet, haha!

Rond 7 uur waren we weer terug op de Buffalo Basecamp en zou er een plaatselijke traditionele dansgroep voor ons en buurtgenoten komen optreden. We moesten nog even wachten tot de mensen van de gamedrive terugwaren en toen kon het feest beginnen... Lekker muziek en dansen... Natuurlijk konden wij niet blijven zitten en werden we bij het eerste nummer al van onze stoel getrokken! Het was een hele bijzondere manier van dansen en best lastig om in het ritme te komen en dat terwijl ik toch aardig wat gedanst heb! Al die mensen wilde een knuffel en zo, maar ze roken niet erg fris en waren helemaal bezweet van het wilde dansen in het benauwde weer! Voor ons was het dus ook tijd voor een lekkere koude douche en daarna tijd voor ons bedje. De wekker gaat morgen weer om 5.15 uur... wat vroeg hè?!

MAANDAG 17 OKTOBER:
Vandaag was de dag dat we afscheid moesten nemen van het rustige Karenga en weer de chaos gingen opzoeken in Kampala. Er stond ons opnieuw een rit van 10 uur te wachten waarvan ongeveer 4 uur over een dumptyroad (hobbelweg) en waarschijnlijk ook weer 2 uur file bij Kampala.

Toen ik 's morgens wakker werd, had ik erg last van mijn buik (darmen) en was ook voor mij het moment daar...... de diarree! Pff... en dat precies vandaag! Echt balen!

Onderweg heb ik het gelukkig binnen kunnen houden en we kwamen rond 6 uur weer terug bij ons 'huis'.. Dat voelde eigenlijk best wel echt heel fijn! De kinderen stonden bij het hek te springen, omdat wij weer terug waren! Ze dachten dat wij voorgoed weg waren gegaan... 1 van de meiden bij mij uit de klas vertelde dat ze bijna had gehuild in de klas, omdat ze dacht dat ik weg was gegaan! Hoe lief is dat?!

Snel wat noodles gemengd met water, opgegeten, gedoucht (YESS... We hadden weer een lekkere warme douche) en hup naar bed... Ik was zoooo moe en had buikpijn en hoofdpijn... dit was het eerste moment deze twee weken dat ik echt wel verlangde naar mijn lieve mensen thuis!