Na het boarden is het als een soort sneltrein gegaan... hup het vliegtuig in, 7 uur en 50 minuten vliegen, tussenstop in Kigali (Rwanda), weer opstijgen en 35 minuten later stond ik op het vliegveld van Entebbe (Oeganda)....

Maar onderweg zijn er natuurlijk wel wat dingetjes gebeurd.... ten eerste had ik natuurlijk die leuke cadeautjestas met voor elk uur een cadeautje! Voelde mij net jarig!

In het vliegtuig zat ik naast een super vriendelijke Oegandese meneer... hij was voor zijn werk naar Nederland geweest. Nadat we waren opgestegen, kon het feest gaan beginnen... lekker films kijken! Van Meester Kikker tot Zootropolis en van Riphagen tot Mike and Dave needs weddingdates! Jammer genoeg was op mijn schermpje de zogenoemde "flight information" kapot.... In het vliegtuig wel lekker gegeten en gedronken... van een pizzabroodje tot een ijsje en van een colaatje light tot een jus d'orange! Na 7 uur en 50 minuten hadden we de tussenstop in Kigali (Rwanda). Daar bleven we een uur aan de grond en gingen er mensen uit het vliegtuig en er kwamen weer nieuwe mensen bij. In het uur dat we aan de grond stonden, moesten wij in het vliegtuig blijven en werd even snel het vliegtuig een beetje opgeruimd.

Toen we weer de lucht in gingen, hoefden we nog maar 35 minuten tot Entebbe; het vliegveld van Oeganda. Die 10 uur in het vliegtuig heb ik wel stilgezeten, maar mijn gedachten niet.... wie zijn al die mensen? Wat gaan ze doen? Wat is hun verhaal? Een ietsiepietsie nieuwsgierig dus..... hihi!

Eenmaal op het vliegveld ging het allemaal super snel... kunnen ze op Schiphol nog iets van leren ???? visum was zo opgehaald, koffers lagen al op de band toen we aankwamen... en toen was het zoeken naar de uitgang van het vliegveld! Het leek wel een speurtocht... Nadat ik de uitgang gevonden had, moest ik nog opzoek naar de taxichauffeur die mij naar het project zou brengen! Gelukkig had ik hem snel gevonden!

We moesten nog 2 uur rijden naar het project... maar hij moest de volgende ochtend vroeg op, dus hij reed ietsjes sneller! Onderweg heb ik echt mijn ogen uitgekeken (ookal was het pikkedonker) en mijn hart vastgehouden.... brommers, auto's, bussen, vrachtwagens... alles rijdt kriskras door elkaar en veel zonder licht! En als ze al licht hadden, zaten ze maar naar elkaar te seinen en te doen... een heftige rit dus! Gelukkig was de taxichauffeur heel vriendelijk en hebben we samen meegezongen met het liedje "set fire to the rain" van Adele.... ook kreeg ik van hem een complimentje over mijn Engels... wie had dat ook gedacht?????

Wat mij onderweg opviel, was dat er super super veel tankstations waren en dat het nog heel druk was op de weg en langs de weg.... de taxichauffeur zei ook de hele tijd: "these people never sleeps".

Toen we bijna bij het project waren, zagen we dat de auto voor ons een kat doodreed... dat was echt een heel naar gezicht!

Eindelijk op het project aangekomen, zaten de vrijwilligers mij op te wachten met een lekkere bak warme thee! Super lief! Ze waren speciaal voor mij wakker gebleven! Even wat gekletst, huis gezien en naar bed gegaan..... daar lig je dan in een vreemd land, vreemd huis, vreemd bed en ook met (nu nog) vreemde mensen om je heen. Het duurde even voor ik in slaap gevallen was, maar uiteindelijk is dat ook goed gekomen.